Msze św. dla Singli u św. Rodziny w Lublinie:)

Ogłoszenie przykazań Bożych (Wj 20,1-17). W owych dniach mówił Bóg wszystkie te słowa: „Ja jestem Pan, twój Bóg, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie. Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią. Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i strzegą moich przykazań. Nie będziesz wzywał imienia Boga twego, Pana, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci twego Boga, Pana. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. Bo w sześciu dniach uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest na nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty. Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą twój Bóg, Pan, da tobie. Nie będziesz zabijał. Nie będziesz cudzołożył. Nie będziesz kradł. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek. Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego”.

Słowa Twe, Panie, dają życie wieczne. Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości. Jego słuszne nakazy radują serce, jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy. Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne. Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze, słodsze od miodu płynącego z plastra. (Ps 19,8.9.10.11)

Chrystus ukrzyżowany jest mądrością Bożą (1 Kor 1,22-25). Bracia: Gdy Żydzi żądają, znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą i mądrością Bożą. To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi.

Chwała Tobie, Słowo Boże. Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne. (J 3,16)

BŁOGOSŁAWIONE PORZĄDKI - Budynek Kościoła nazywany jest świątynią, czyli miejscem oddawania czci Bogu. Istnieje także świątynia ciała – szczególne, osobiste sanktuarium. Kto w nim mieszka? Znany jest nam fragment Ewangelii, w którym „Jezus sporządziwszy sobie bicz ze sznurków”, „porządkuje” świątynię jerozolimską. Obecność w takim miejscu bankierów, baranków, wołów i gołębi jest nie do przyjęcia. Może budzić zgorszenie. Troska o zewnętrzny ład w Kościele jest sprawą istotną, jednak znacznie ważniejszy jest pokój i czystość świątyni serca, harmonia uczuć i myśli. Dla wielu osób stanowi to problem, stąd niekończące się kolejki do psychoterapeutów. Nie zawsze konieczna jest pomoc fachowców, choć również nimi posługuje się Pan. Warto najpierw swe troski powierzyć Bogu i otworzyć się na uzdrawiające działanie Jego łaski. Warto zaprosić Go do uczestnictwa w każdej dziedzinie życia. Bywa, że nasze wnętrze pełne jest niepotrzebnych rzeczy. Nieuporządkowane, zaśmiecone, chaotyczne… Trudno więc się dziwić, że nie czujemy się szczęśliwi, lecz przygnębieni i smutni. Gdy Pan przychodzi do świątyni serca pogrążonej w nieładzie, ale oczekującej Jego pomocy, zaczyna porządkować. Usuwa to, co zbędne, przywracając piękno dane nam w sakramencie chrztu świętego. Nierzadko łączy się to z bólem, lecz błogosławionym. Najwyższy wie, „co się kryje w człowieku”, i potrafi zaradzić każdej biedzie. Nie lękajmy się uczynić Go Panem naszego życia! Otwórzmy mieszkanie serca, gdzie będzie królował, czyniąc nas szczęśliwymi, spełnionymi ludźmi. s. Ludwika Synkowicz, bernardynka. Edycja Świętego Pawła

Jeżeli nie zaniedbacie modlitwy, w waszej duszy nie zabraknie Bożej miłości. św. Ojciec Pio

Niedziela, 4 marca 2018 - Nie czyńmy z duszy targowiska! Rozważanie Papieża Franciszka wygłoszone przed modlitwą „Anioł Pański”. Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry! Dzisiejsza Ewangelia przedstawia w wersji Janowej wydarzenie wypędzenia przez Jezusa przekupniów ze świątyni jerozolimskiej (por. J 2, 13-25). Uczynił ten gest, sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, przewracając stoły i mówiąc: „nie róbcie z domu Ojca mego targowiska!” (w. 16). To stanowcze działanie dokonane w bliskości Paschy wywołało wielkie wrażenie na tłumie i wrogość władz religijnych oraz tych, którzy czuli się zagrożeni w swoich interesach ekonomicznych. Jak powinniśmy je interpretować? Z pewnością nie było to działanie naznaczone przemocą. Tak naprawdę nie wywołało ingerencji strażników porządku publicznego. Było rozumiane jako działanie typowe dla proroków, którzy często potępiali w imię Boga nadużycia i wykroczenia. Narzucało się natomiast pytanie dotyczące władzy. Rzeczywiście, Żydzi zapytali Jezusa: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas?” (w. 18), jak gdyby żądając, aby udowodnił, że naprawdę działał w imię Boga. By zinterpretować gest Jezusa oczyszczenia domu Bożego, Jego uczniowie posłużyli się tekstem biblijnym zaczerpniętym z Psalmu 69: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie” (w. 17). Ten psalm jest wzywaniem pomocy w sytuacji skrajnego niebezpieczeństwa z powodu nienawiści wrogów: sytuacji, którą Jezus będzie przeżywał podczas swej męki. Gorliwość dla Ojca i Jego domu doprowadzi Go aż na krzyż: Jego gorliwość jest gorliwością miłości prowadzącej do ofiary, a nie fałszywą gorliwością, która zakłada, iż służy Bogu przez przemoc. Istotnie „znakiem”, który Jezus przedstawi jako dowód swej władzy, będzie właśnie Jego śmierć i zmartwychwstanie: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” (w. 19). Ewangelista zauważa: „On zaś mówił o świątyni swego ciała” (w. 21). Wraz z Paschą Jezusa rozpoczyna się nowy kult, kult miłości i nowa świątynia, którą jest On sam. Postawa Jezusa opisana w dzisiejszym fragmencie Ewangelii zachęca nas do przeżywania naszego życia nie w poszukiwaniu naszych korzyści i interesów, ale dla chwały Boga, który jest miłością. Jesteśmy wezwani, aby zawsze pamiętać o tych mocnych słowach Jezusa: „nie róbcie z domu Ojca mego targowiska” (w. 16). Pomagają nam odrzucić zagrożenie uczynienia z naszej duszy, będącej mieszkaniem Boga, targowiska, żyjąc w nieustannym poszukiwaniu naszego zysku, a nie wielkoduszną i solidarną miłością. To nauczanie Jezusa jest zawsze aktualne, nie tylko dla wspólnot kościelnych, ale także dla poszczególnych osób, dla wspólnot obywatelskich i dla społeczeństwa. Wspólna jest bowiem pokusa wykorzystywania dobrych działań, niekiedy koniecznych, by troszczyć się o interesy prywatne, jeśli nie wręcz nielegalne. Jest to poważne niebezpieczeństwo, zwłaszcza gdy wykorzystuje instrumentalnie samego Boga i należny Jemu kult, lub służenie człowiekowi będącego Jego obrazem. Dlatego właśnie Jezus użył tych „stanowczych sposobów”, aby nami wstrząsnąć w obliczu tego śmiertelnego zagrożenia. Niech Maryja Panna wspiera nas w naszym staraniu, aby uczynić z Wielkiego Postu dobrą okazję do uznania Boga za jedynego Pana naszego życia, usuwając z naszego serca i naszych dzieł wszelkie formy bałwochwalstwa. Amen. naszdziennik.pl

Dzisiejsza Ewangelia mówi - Jezus został posłany do wszystkich ludów (Łk 4,24-30). Kiedy Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w synagodze: „Zaprawdę powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman”. Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. On jednak przeszedłszy pośród nich oddalił się. Prorocy pośród nas. Prorocy nie byli wróżbitami przepowiadającymi przyszłość. Nie posługiwali się magią ani jakąś nieznaną, tajemną mocą. Byli ludźmi posłanymi przez Boga, by wzywać naród do nawrócenia i odnowienia Przymierza. Działając pod natchnieniem Ducha Bożego, mówili o sprawach trudnych, wskazywali na konsekwencje niewierności wobec Jahwe. Dlatego ściągali na siebie gniew władców i krytykę najbliższych. Czy tak bardzo różnimy się od ludzi tamtych czasów? Pomyślmy, jak traktujemy osoby, które mają odwagę mówić nam prawdę. To racja, że wygodniej mieć za stołem pochlebcę niż proroka. Ale czy lepiej? Módlmy się: Panie Jezu, ucz mnie uważnego, pełnego życzliwości wsłuchiwania się w opinie i uwagi innych ludzi. Przecież oni bardzo często chcą mojego dobra. Wspieraj mnie, gdy trudno mi przyjąć usłyszaną prawdę. Amen. Edycja Świętego Pawła

Pomyślmy, jak traktujemy osoby, które mają odwagę mówić nam prawdę. To racja, że wygodniej mieć za stołem pochlebcę niż proroka. Ale czy lepiej?

Chwała Tobie, Słowo Boże. Pokładam nadzieję w Panu i w Jego słowie, u Pana jest bowiem łaska i obfite odkupienie. (Ps 130,5.7)

Módlmy się: Za ludzi posłanych przez Boga, by wzywać naród do nawrócenia i odnowienia Przymierza, w sposób szczególny zaś posłanych do nas.

Serce to jedyne w swoim rodzaju bogactwo, którego nie można kupić ani sprzedać, a tylko ofiarować. Gustaw Flaubert

Dzisiejsza Ewangelia mówi - Kto wypełnia przykazania, ten będzie wielki w królestwie niebieskim (Mt 5,17-19). Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejsze, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim”. Kochać Biblię. Aby żyć według słowa Bożego, trzeba je poznawać, wciąż na nowo odkrywać jego znaczenie, najgłębszy sens i to, co Bóg mówi do nas przez karty Biblii. Wybitny polski pisarz Roman Brandstaetter, żyd nawrócony na chrześcijaństwo, opowiadał, że kilka dni przed śmiercią dziadek zostawił mu w spadku testament. Tak oto napisał swojemu wnukowi: „Będziesz Biblię nieustannie czytał. Będziesz ją kochał więcej niż rodziców… Więcej niż mnie… Nigdy się z nią nie rozstaniesz… A gdy się zestarzejesz, dojdziesz do przekonania, że wszystkie książki, jakie przeczytałeś w życiu, są tylko nieudolnym komentarzem do tej jedynej Księgi”. Módlmy się: Boże, Twoje słowo jest prawdą, którą pragnę zgłębiać. Poznając ją, chcę nią żyć. Dodaj mi wytrwałości w codziennej lekturze Biblii – Księgi Życia. Amen. Edycja Świętego Pawła

Chwała Tobie, Słowo Boże. Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem, Ty masz słowa życia wiecznego. (J 6,63b.68b)

Wypełniam czy lekceważę przykazania Boże?

"Cóż warte jest szukanie Boga w miejscach świętych, jeśli zgubiłeś Go w swoim sercu." A. de Mello

Dzisiejsza Ewangelia mówi - Pierwsze ze wszystkich przykazań (Mk 12,28b-34). Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?” Jezus odpowiedział: „Pierwsze jest: «Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą». Drugie jest to: «Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego». Nie ma innego przykazania większego od tych”. Rzekł Mu uczony w Piśmie: „Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary”. Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: „Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać. Przykazanie miłości. „Jeśli kochasz siebie samego, wszystkich kochasz jak siebie. Dopóki choćby jednego człowieka kochasz mniej niż siebie, nigdy nie kochałeś naprawdę siebie samego”. Tak o przykazaniu miłości pisał dominikański mistyk Mistrz Eckhart i dodawał, że kochać wszystkich jak siebie samego powinniśmy w Jezusie Chrystusie, który jest Bogiem i Człowiekiem. Wówczas staje się to możliwe. Naturalne jest bowiem, że stopniujemy naszą miłość. Jednych kochamy bardziej, innych mniej. Doskonała miłość i przyjaźń – możliwa dzięki łasce Chrystusa – jest przekroczeniem tego porządku. Dlatego przykazanie miłości to nie tylko przykazanie, ale również dar, który Bóg dał i obiecał dawać zawsze tym, którzy tego pragną. Módlmy się: Ojcze nieskończenie dobry, wlej w moje serce taką miłość, by podobało mi się to, co się Tobie podoba, by wola Twoja stawała się moim pragnieniem, a miłość bliźniego była naśladowaniem miłości Twojego Syna. Amen. Edycja Świętego Pawła

wróć do pana boga twojego (oz 14,2-10). to mówi pan: „wróć, izraelu, do pana boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę! zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do pana. mówcie do niego: «przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg. asyria nie może nas zbawić, nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić ,nasz boże do dzieła rąk naszych. u ciebie bowiem znajdzie litość sierota». uleczę ich niewierność i umiłuję z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. stanę się jakby rosą dla izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie. rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń libanu. i wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, a zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka jak wina libańskiego. co ma jeszcze efraim wspólnego z bożkami? ja go wysłuc***ę i ja nań spoglądam, ja jestem jak cyprys zielony i mnie zawdzięcza swój owoc. któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? bo drogi pana są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy”.

Ja jestem Bogiem, słuchaj głosu mego. Słyszę język nieznany: „Uwolniłem od brzemienia jego barki: jego ręce porzuciły kosze. Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem. Odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury, doświadczyłem cię przy wodach Meriba. Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć, obyś Mnie posłuchał, Izraelu! Nie będziesz miał obcego boga, cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał. Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej. Gdyby mój lud Mnie posłuchał, a Izrael kroczył moimi drogami: jego bym karmił wyborną pszenicą i nasycił miodem z opoki”. (Ps 81,6c-8a.8bc-9.10-11ab.14.17)

Chwała Tobie, Słowo Boże. Pan mówi: Nawracajcie się, bliskie jest królestwo niebieskie. (Mt 4,17)